wyrzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

pot. wypowiadać w bardzo szybkim tempie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

	Zaczął wreszcie wyrzucać z siebie całe potoki zdań. źródło: KWSJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997
	Ale teraz... - wyrzucała z siebie jednym tchem. - Co teraz? źródło: KWSJP: Ewa Berberyusz: Jedno z dwojga, 1968
	Czego taki dureń spodziewał się po dwudziestolatce, czy zupełnie nie miał wstydu? - z niemalże obrzydzeniem Ala wyrzucała z siebie słowa. źródło: KWSJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
	Ten chłopiec ni z tego ni z owego potrafił wyrzucać z siebie przekleństwa w tempie karabinu maszynowego, robić dziwaczne miny, atakować innych uczniów. źródło: NKJP: Agata Ałykow: Kto nie zginie, ten przeżyje, łowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-05-26
	Teraz, zwracając się do niewolnika, przemawiała wyraźnie rozkazująco, wyrzucając z ust słowa ostrej komendy. źródło: NKJP: Jaga Rydzewska: Gwiazdomorze, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzucałem +(e)m wyrzucał	wyrzucałam +(e)m wyrzucała	wyrzucałom +(e)m wyrzucało	wyrzucaliśmy +(e)śmy wyrzucali	wyrzucałyśmy +(e)śmy wyrzucały
2 os.	wyrzucałeś +(e)ś wyrzucał	wyrzucałaś +(e)ś wyrzucała	wyrzucałoś +(e)ś wyrzucało	wyrzucaliście +(e)ście wyrzucali	wyrzucałyście +(e)ście wyrzucały
3 os.	wyrzucał	wyrzucała	wyrzucało	wyrzucali	wyrzucały

bezosobnik: wyrzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wyrzucał będę wyrzucać	będę wyrzucała będę wyrzucać	będę wyrzucało będę wyrzucać	będziemy wyrzucali będziemy wyrzucać	będziemy wyrzucały będziemy wyrzucać
2 os.	będziesz wyrzucał będziesz wyrzucać	będziesz wyrzucała będziesz wyrzucać	będziesz wyrzucało będziesz wyrzucać	będziecie wyrzucali będziecie wyrzucać	będziecie wyrzucały będziecie wyrzucać
3 os.	będzie wyrzucał będzie wyrzucać	będzie wyrzucała będzie wyrzucać	będzie wyrzucało będzie wyrzucać	będą wyrzucali będą wyrzucać	będą wyrzucały będą wyrzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyrzucajmy
2 os.	wyrzucaj	wyrzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzucałbym bym wyrzucał	wyrzucałabym bym wyrzucała	wyrzucałobym bym wyrzucało	wyrzucalibyśmy byśmy wyrzucali	wyrzucałybyśmy byśmy wyrzucały
2 os.	wyrzucałbyś byś wyrzucał	wyrzucałabyś byś wyrzucała	wyrzucałobyś byś wyrzucało	wyrzucalibyście byście wyrzucali	wyrzucałybyście byście wyrzucały
3 os.	wyrzucałby by wyrzucał	wyrzucałaby by wyrzucała	wyrzucałoby by wyrzucało	wyrzucaliby by wyrzucali	wyrzucałyby by wyrzucały

bezosobnik: wyrzucano by

bezokolicznik: wyrzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wyrzucając

gerundium: wyrzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wyrzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyrzucany

odpowiednik aspektowy: wyrzucić

Rz_osobowy

+

wyrzucać

+

CO + SKĄD

Zob. rzucać