wyrzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

11.

książk. wyrażać komuś niezadowolenie lub dezaprobatę z powodu czegoś, co zrobił lub z powodu jakiejś jego cechy charakteru

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

wypominać

	Kiedy dostał się tam za pierwszym razem i postanowił od razu się przenieść, matka wyrzucała mu lekkomyślność – dyplom magistra filologii polskiej był w zasięgu ręki. Miałby jakiś zawód. źródło: KWSJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003
	Owszem, często musiałam rezygnować z nadmiernych obowiązków, atrakcyjnych wyjazdów, a nawet poważniejszego rozwoju zawodowego. Musiałam wybierać rzeczy łatwiejsze, co czasami sobie wyrzucam. źródło: KWSJP: Anna Szulc: Znani z telewizji, Pani, 1993, nr 5
	[...] matka Maria wyrzucała ojcu zbytnią rozrzutność, ponieważ musiał kupować pannie młodej chustę, która kosztowała dość drogo, bo całe 5 złotych – wspomina Jan Kacwin. źródło: NKJP: Stanisław Zachwieja: Ostatni, co tak tańczył śtajerka, Gazeta Krakowska, 2005-11-10
	Wyrzucają mi, że zbyt dużą uwagę przywiązuję do wyglądu. źródło: NKJP: Krystyna Romanowska, Tomasz Maćkowiak: Byli sobie chłopcy, Ozon, nr 10, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzucałem +(e)m wyrzucał	wyrzucałam +(e)m wyrzucała	wyrzucałom +(e)m wyrzucało	wyrzucaliśmy +(e)śmy wyrzucali	wyrzucałyśmy +(e)śmy wyrzucały
2 os.	wyrzucałeś +(e)ś wyrzucał	wyrzucałaś +(e)ś wyrzucała	wyrzucałoś +(e)ś wyrzucało	wyrzucaliście +(e)ście wyrzucali	wyrzucałyście +(e)ście wyrzucały
3 os.	wyrzucał	wyrzucała	wyrzucało	wyrzucali	wyrzucały

bezosobnik: wyrzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wyrzucał będę wyrzucać	będę wyrzucała będę wyrzucać	będę wyrzucało będę wyrzucać	będziemy wyrzucali będziemy wyrzucać	będziemy wyrzucały będziemy wyrzucać
2 os.	będziesz wyrzucał będziesz wyrzucać	będziesz wyrzucała będziesz wyrzucać	będziesz wyrzucało będziesz wyrzucać	będziecie wyrzucali będziecie wyrzucać	będziecie wyrzucały będziecie wyrzucać
3 os.	będzie wyrzucał będzie wyrzucać	będzie wyrzucała będzie wyrzucać	będzie wyrzucało będzie wyrzucać	będą wyrzucali będą wyrzucać	będą wyrzucały będą wyrzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyrzucajmy
2 os.	wyrzucaj	wyrzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyrzucałbym bym wyrzucał	wyrzucałabym bym wyrzucała	wyrzucałobym bym wyrzucało	wyrzucalibyśmy byśmy wyrzucali	wyrzucałybyśmy byśmy wyrzucały
2 os.	wyrzucałbyś byś wyrzucał	wyrzucałabyś byś wyrzucała	wyrzucałobyś byś wyrzucało	wyrzucalibyście byście wyrzucali	wyrzucałybyście byście wyrzucały
3 os.	wyrzucałby by wyrzucał	wyrzucałaby by wyrzucała	wyrzucałoby by wyrzucało	wyrzucaliby by wyrzucali	wyrzucałyby by wyrzucały

bezosobnik: wyrzucano by

bezokolicznik: wyrzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wyrzucając

gerundium: wyrzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wyrzucający

odpowiednik aspektowy: wyrzucić

Rz_osobowy	+	wyrzucać	+	KOMU + CO
Rz_osobowy	+	wyrzucać	+	KOMU + że ZDANIE

Zob. rzucać