wydalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

usunąć z organizmu niepotrzebne lub szkodliwe substancje

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

hiperonimy:

usunąć

	Jeśli naruszone jest właściwe funkcjonowanie śluzówki jelit, toksyny, które wydaliła wątroba, ale również te, które powstały w wyniku gnicia, wracają z powrotem do organizmu. źródło: Internet
	Receptory kaszlowe znajdują się głównie w górnych partiach płuc [...] i wywołując kaszel [...] pomagają wydalić z oskrzeli niepotrzebne substancje i drobiny. źródło: KWSJP: Danuta Myłek: Alergie, 2001
	W trzeciej fazie następuje wydalenie z organizmu matki tzw. popłodu, czyli resztek pęcherza płodowego i łożyska. źródło: KWSJP: Elżbieta Dziwisz: Te podstępne nerki, 1998
	W dyscyplinach, w których obowiązują kategorie wagowe, popularne są środki moczopędne (diuretyki), pozwalające szybko zmniejszyć masę ciała (stosuje się je również, by wydalić z moczem inne zakazane środki). źródło: NKJP: Rafał Stec: Doping. Konferencja Antydopingowa MKOl w Lozannie, Gazeta Wyborcza, 1999-02-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydaliłem +(e)m wydalił	wydaliłam +(e)m wydaliła	wydaliłom +(e)m wydaliło	wydaliliśmy +(e)śmy wydalili	wydaliłyśmy +(e)śmy wydaliły
2 os.	wydaliłeś +(e)ś wydalił	wydaliłaś +(e)ś wydaliła	wydaliłoś +(e)ś wydaliło	wydaliliście +(e)ście wydalili	wydaliłyście +(e)ście wydaliły
3 os.	wydalił	wydaliła	wydaliło	wydalili	wydaliły

bezosobnik: wydalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wydalmy
2 os.	wydal	wydalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydaliłbym bym wydalił	wydaliłabym bym wydaliła	wydaliłobym bym wydaliło	wydalilibyśmy byśmy wydalili	wydaliłybyśmy byśmy wydaliły
2 os.	wydaliłbyś byś wydalił	wydaliłabyś byś wydaliła	wydaliłobyś byś wydaliło	wydalilibyście byście wydalili	wydaliłybyście byście wydaliły
3 os.	wydaliłby by wydalił	wydaliłaby by wydaliła	wydaliłoby by wydaliło	wydaliliby by wydalili	wydaliłyby by wydaliły

bezosobnik: wydalono by

bezokolicznik: wydalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wydaliwszy

gerundium: wydalenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wydalony

odpowiednik aspektowy: wydalać

+

wydalić

+

CO + (SKĄD)

Zob. dal