wydalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

usunąć skądś osobę naruszającą obowiązujące normy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

hiperonimy:

usunąć

władze wydaliły
wydalić cudzoziemca, dyplomatę, nielegalnych imigrantów, studenta, szpiega, terrorystów
wydalić pod jakimś pretekstem
wydalić poza granice kraju
wydalić z ambasady, z armii, z kraju, z parlamentu, z partii, z Polski, z pracy, ze służby, ze szkoły, z uczelni, z wojska
wydalić za granicę; za działalność przestępczą, za fałszerstwo, za naruszenie zasad współżycia społecznego, za pogwałcenie norm prawnych, za przekraczanie służbowych uprawnień
wydalić karnie
coś grozi wydaleniem

	Waszyngton wciągnął Sudan na listę państw wspierających terroryzm międzynarodowy i, grożąc sankcjami, zażądał od władz w Chartumie, by ibn Ladena wydaliły. źródło: KWSJP: Marek Ostrowski: Prezydent Clinton rusza do kontrataku, Polityka, 1998
	Na wniosek wojewody małopolskiego wydalono z kraju 40 cudzoziemców, którym udowodniono działalność naruszającą przepisy ustawy. źródło: KWSJP: (wit): Święci pod kluczem - „Prawosławni” przemytnicy, Tygodnik Podhalański, 1999, nr 39
	Policjant zostanie wydalony ze służby. źródło: KWSJP: IA/PAP, Super Express, 2006
	Został wydalony ze szkoły za rozpowszechnianie pism SDKPiL. źródło: KWSJP: Jan Sobcak: Wieczór wspomnień w Zakładzie Historii Partii poświęcony siedemdziesiątej rocznicy powstania SDKPiL, Z pola walki, 1964, nr 1
	Szwedzki rząd planował w ub. roku wydalenie pod zarzutem szpiegostwa 13 dyplomatów sowieckich. Wydalono jednak tylko trzech. źródło: KWSJP: Kronika, Obóz, 1985, nr 10

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydaliłem +(e)m wydalił	wydaliłam +(e)m wydaliła	wydaliłom +(e)m wydaliło	wydaliliśmy +(e)śmy wydalili	wydaliłyśmy +(e)śmy wydaliły
2 os.	wydaliłeś +(e)ś wydalił	wydaliłaś +(e)ś wydaliła	wydaliłoś +(e)ś wydaliło	wydaliliście +(e)ście wydalili	wydaliłyście +(e)ście wydaliły
3 os.	wydalił	wydaliła	wydaliło	wydalili	wydaliły

bezosobnik: wydalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wydalmy
2 os.	wydal	wydalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydaliłbym bym wydalił	wydaliłabym bym wydaliła	wydaliłobym bym wydaliło	wydalilibyśmy byśmy wydalili	wydaliłybyśmy byśmy wydaliły
2 os.	wydaliłbyś byś wydalił	wydaliłabyś byś wydaliła	wydaliłobyś byś wydaliło	wydalilibyście byście wydalili	wydaliłybyście byście wydaliły
3 os.	wydaliłby by wydalił	wydaliłaby by wydaliła	wydaliłoby by wydaliło	wydaliliby by wydalili	wydaliłyby by wydaliły

bezosobnik: wydalono by

bezokolicznik: wydalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wydaliwszy

gerundium: wydalenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wydalony

odpowiednik aspektowy: wydalać

Rz_osobowy

+

wydalić

+

KOGO + SKĄD

Zob. dal