wielomównie

Czytam kolejne tomy jego „Dziennika” zdumiony tym, jak wcześnie pojawiała się u niego świadomość starości, jak bardzo chciał ją myślowo opanować, jak śledził z pasją jej najdrobniejsze przejawy, poddawał się i buntował na przemian, wielomównie złościł lub popadał w gniewne milczenie.

źródło: Internet: culture.pl

Recepcjonista upuścił klucz do pokoju pod ladę i długo go szukał, po czym, z niesłychaną jak na stosunki angielskie natarczywością, wielomównie przepraszał za własną nieuwagę.

źródło: Irena Wójtowicz: Trudny raport, 2007 (mybook.pl)

[...] potrafi szybko i wielomownie komentować to wszystko, co dzieje się na planie pierwszym polityki i nauki, kultury i obyczaju [...].

źródło: Michał Sprusiński: Imiona naszego czasu szkice o poezjach współczesnych i dawnych, 1974