wykinąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

daw. stanowczo nakazać komuś opuścić dane miejsce, grożąc, a nawet używając siły fizycznej

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

	synonimy:	wykopać wykopsać wyrzucić wywalić
	hiperonimy:	usunąć

- Precz mi, ale już! - krzyknął. - Bo zawołam pachołków i każę was wykinąć za bramę tak, jak stoicie!

źródło: Rafał Dębski: Księżycowy Sztylet, 2016 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykinąłem +(e)m wykinął	wykinęłam +(e)m wykinęła	wykinęłom +(e)m wykinęło	wykinęliśmy +(e)śmy wykinęli	wykinęłyśmy +(e)śmy wykinęły
2 os.	wykinąłeś +(e)ś wykinął	wykinęłaś +(e)ś wykinęła	wykinęłoś +(e)ś wykinęło	wykinęliście +(e)ście wykinęli	wykinęłyście +(e)ście wykinęły
3 os.	wykinął	wykinęła	wykinęło	wykinęli	wykinęły

bezosobnik: wykinięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wykińmy
2 os.	wykiń	wykińcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykinąłbym bym wykinął	wykinęłabym bym wykinęła	wykinęłobym bym wykinęło	wykinęlibyśmy byśmy wykinęli	wykinęłybyśmy byśmy wykinęły
2 os.	wykinąłbyś byś wykinął	wykinęłabyś byś wykinęła	wykinęłobyś byś wykinęło	wykinęlibyście byście wykinęli	wykinęłybyście byście wykinęły
3 os.	wykinąłby by wykinął	wykinęłaby by wykinęła	wykinęłoby by wykinęło	wykinęliby by wykinęli	wykinęłyby by wykinęły

bezosobnik: wykinięto by

bezokolicznik: wykinąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wykinąwszy

gerundium: wykinięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wykinięty

+

wykinąć

+

KOGO + (SKĄD) + (DOKĄD)

st.pol. kinąć 'rzucić'

z psł. *kidnǫti 'rzucić', dok. od *kidati 'rzucać, ciskać'