-
2.
daw. dziecko, do którego mówiący ma w chwili mówienia negatywny stosunek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo -
[Przestawałem] być gówniarzem, smrodem, pierońskim pastuchem, smarkiem, sakramenckim pędziwiatrem, smerdą, a zaczynałem być kimś z nich, jeszcze nie dorosłym, a mogącym już zarabiać, to znaczy pracować.
źródło: Feliks Fornalczyk: Znani i nieznani: szkice, 1974 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. smerda
smerdowie
smerdy
ndepr smerdy
depr D. smerdy
smerdów
smerd
C. smerdzie
smerdom
B. smerdę
smerdów
smerdy
N. smerdą
smerdami
Ms. smerdzie
smerdach
W. smerdo
smerdowie
smerdy
ndepr smerdy
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm smerd , B. lm smerdy . Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B lm smerdów lub r. ż, D. lm smerd , B. lm. smerdy .
-