spryciarz - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. osoba, która radzi sobie w każdej sytuacji i czerpie z niej korzyść dla siebie, postępując przy tym często w sposób, który ma zmylić innych

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

	Stary, zblazowany bałwan! Spryciarz! Czy nie widzisz, jaki to cwaniak, jak cię sprytnie, prześlicznie łapie w swoje sieci? Bezinteresowny przyjaciel! źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jeżeli ze mną pojedziesz, 1993
	Stosując w wychowaniu podejście handlowe: coś za coś, wychowuje się spryciarza, cwaniaka, kogoś, kto jak najmniejszym kosztem chce uzyskać jak najwięcej. źródło: NKJP: Wojciech Eichelberger: O co pytają dzieci?: o miłości i wychowaniu, 1999
	Właśnie tacy spryciarze jak on mają teraz pieniądze. - Nieźle się obłowił przez te lata w Lechicach. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1992
	Pieniądze te trafiały często do kiesy różnych spryciarzy i spekulantów. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Od: spryt