wspomagacz - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

osoba, która robi coś, co ułatwia innym ich działania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

[...] zadzwonił dzwonek u drzwi. Otworzyłem i stali przed nimi Tomek [...] i Leszek [...], bardzo wtedy aktywni wspomagacze podziemnej opozycji.

źródło: KWJP: Henryk Waniek: Szalone życie Macieja Z. Opowieść, 2018

Dziś [...] to zwolennik i wspomagacz lewicy; jego zdjęcie z wystawionym językiem i wielką butlą szampana po wyborczym zwycięstwie SLD obiegło cały świat.

źródło: NKJP: Paweł Smoleński: Tamte czasy, Gazeta Wyborcza, 1996-10-26

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wspomagacz	wspomagacze	ndepr
M.	wspomagacz	wspomagacze	depr
D.	wspomagacza	wspomagaczów wspomagaczy
C.	wspomagaczowi	wspomagaczom
B.	wspomagacza	wspomagaczów wspomagaczy
N.	wspomagaczem	wspomagaczami
Ms.	wspomagaczu	wspomagaczach
W.	wspomagaczu	wspomagacze	ndepr
W.	wspomagaczu	wspomagacze	depr

Składnia

+

wspomagacz

+

(CZEGO)

Pochodzenie

Zob. wspomagać