-
2.
coś, co jest już w bardzo złym stanie i nie nadaje się do użytku -
[ru-ina] lub pot. [rujina]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
- kompletna, prawdziwa ruina
- ruina domu, mieszkania, samochodu
-
Hotel Ravijac był ruiną. Bez windy, z łazienkami na korytarzu. [...] W pokojach, wynajmowanych przez zabłąkanych turystów i sezonowych robotników, jedynym luksusem były lustra nad nieczynnymi kominkami.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Namiętnik, 1998
To jest niby to samo auto, ale poza stanem licznika, który jest taki jak przed pięciu lat - reszta się mocno zmieniła. To ruina - do wyrzucenia.
źródło: NKJP: Dowód rzeczowy, Dziennik Polski, 2001-08-24
Reszta sprzętu to ruina, podobnie jak budynek, w którym do tej pory musieli funkcjonować strażacy.
źródło: NKJP: Teresa Krąż: Skok o dwa wieki, Echo Dnia, 2006-07-26
Jedna z najstarszych rabczańskich budowli o charakterze uzdrowiskowym już od wielu lat jest właściwie ruiną. Rozbiórkę uniemożliwia fakt, iż obiekt wciąż figuruje w rejestrze zabytków.
źródło: NKJP: (M): Upadła „Gwiazda”..., Dziennik Polski, 2001-01-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ruina
ruiny
D. ruiny
ruin
C. ruinie
ruinom
B. ruinę
ruiny
N. ruiną
ruinami
Ms. ruinie
ruinach
W. ruino
ruiny
Inne uwagi
Zwykle lp
-
z łac. ruīna 'padanie (też gradu, ulewnego deszczu), spadanie, upadanie, walenie się; upadek, zguba, śmierć; nieszczęście; napad, atak'
W popularyzacji nowszych znaczeń możliwy udział fr. i niem. Ruine 'coś zniszczonego, rozburzonego, rozwalonego; szczątki budynku'. Znaczenie czynnościowe 'upadek, zguba' za niem. Ruin m.