-
3.
osoba wyniszczona fizycznie i psychicznie -
[ru-ina] lub pot. [rujina]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
synonimy: wrak
-
- ruina człowieka
-
Oskarżony podtrzymał zarzuty postawione Rychlińskiemu i wyraził żal, że dzień rozrachunku nastąpił tak późno, gdy nieludzki lekarz jest już tylko ruiną człowieka.
źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Ciemne sprawy międzywojnia, 2002
Ola zapytała go, czy to był wywiad autoryzowany, a on potwierdził, że tak. Prawie że zerwaliśmy z nim stosunki. To na przykład z Broniewskim - no, nie mówię o Broniewskim z ostatnich lat, kiedy był już ruiną - z Broniewskim to byłoby niemożliwe. Z żadnym z nas.
źródło: NKJP: Aleksander Wat: Mój wiek : pamiętnik mówiony, 1990
[...] za próbę ucieczki dostał tam tysiąc kijów przeżył, lecz gdy po amnestii w 1858 roku wrócił do kraju, był już ruiną człowieka.
źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 2001
Dziś nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie skali, w jakiej ówczesna robota zagrażała życiu - na licznych stanowiskach już po kilku latach traciło się zdrowie, po kilkunastu człowiek stawał się ruiną lub zgoła umierał.
źródło: NKJP: Michał Smolorz: Modliszka w koronkach, Polityka, 2008-03-08
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ruina
ruiny
D. ruiny
ruin
C. ruinie
ruinom
B. ruinę
ruiny
N. ruiną
ruinami
Ms. ruinie
ruinach
W. ruino
ruiny
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ ruina + KOGO -
z łac. ruīna 'padanie (też gradu, ulewnego deszczu), spadanie, upadanie, walenie się; upadek, zguba, śmierć; nieszczęście; napad, atak'
W popularyzacji nowszych znaczeń możliwy udział fr. i niem. Ruine 'coś zniszczonego, rozburzonego, rozwalonego; szczątki budynku'. Znaczenie czynnościowe 'upadek, zguba' za niem. Ruin m.