odurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować częściową lub całkowitą utratę świadomości

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

uzależnienia

synonimy:

zamroczyć

	Strzelał w obserwatorium z pistoletu gazowego, a w parku pałacowym odurzył mnie chloroformem. źródło: KWSJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
	Położyłem się na chwilę, alkohol bowiem odurzył mnie nieco. źródło: KWSJP: Leif Panduro: Inny świat Daniela, 1973
	Odurzony leżał tam chwilę bez ruchu, wytrzeźwiło go dopiero ciche pojękiwanie Kajakiego. źródło: KWSJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
	Usiadła i po omacku, jeszcze odurzona snem, poczęła trzęsącymi się dłońmi szukać kontaktu. źródło: KWSJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1948
	Podczas głębokiego nurkowania azot może też oddziaływać na psychikę nurka, powodując tzw. narkozę azotową [...]. Spada zdolność logicznego myślenia, wydłuża się czas reakcji, nurek zachowuje się jak odurzony. źródło: KWSJP: Podróże, Cosmopolitan, 2000, nr 6

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odurzyłem +(e)m odurzył	odurzyłam +(e)m odurzyła	odurzyłom +(e)m odurzyło	odurzyliśmy +(e)śmy odurzyli	odurzyłyśmy +(e)śmy odurzyły
2 os.	odurzyłeś +(e)ś odurzył	odurzyłaś +(e)ś odurzyła	odurzyłoś +(e)ś odurzyło	odurzyliście +(e)ście odurzyli	odurzyłyście +(e)ście odurzyły
3 os.	odurzył	odurzyła	odurzyło	odurzyli	odurzyły

bezosobnik: odurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odurzmy
2 os.	odurz	odurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odurzyłbym bym odurzył	odurzyłabym bym odurzyła	odurzyłobym bym odurzyło	odurzylibyśmy byśmy odurzyli	odurzyłybyśmy byśmy odurzyły
2 os.	odurzyłbyś byś odurzył	odurzyłabyś byś odurzyła	odurzyłobyś byś odurzyło	odurzylibyście byście odurzyli	odurzyłybyście byście odurzyły
3 os.	odurzyłby by odurzył	odurzyłaby by odurzyła	odurzyłoby by odurzyło	odurzyliby by odurzyli	odurzyłyby by odurzyły

bezosobnik: odurzono by

bezokolicznik: odurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odurzywszy

gerundium: odurzenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: odurzony

odpowiednik aspektowy: odurzać

+

odurzyć

+

KOGO + (CZYM)

Zob. durzyć