odurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wprawić w stan, w którym wskutek silnych przyjemnych doznań zdolność koncentracji lub obiektywnej oceny sytuacji jest obniżona

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

aromat, zapach; sukces odurzył; świeżość, woń; miłość, muzyka, władza odurzyła; powietrze; powodzenie, szczęście odurzyło; zaszczyty odurzyły kogoś
odurzyć i podniecić

	Delikatny zapach jej perfum i dziewczęcego ciała odurzył mnie, straciłem głowę. źródło: KWSJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
	Pomogli w wydostaniu się na powierzchnię. Byliśmy na Wiktorskiej. Oślepiły nas promienie słońca. Świeże powietrze odurzyło i oszołomiło. źródło: KWSJP: Maria Ginter: Wspomnienia, Literatura, 1984, nr 2
	Nikt się nie domyślał, do czego zmierza. Gdy zaś zamiar swój ziścił, nie odurzyło go powodzenie. źródło: KWSJP: Franciszek Fenikowski: Długie morze, 1963
	Odurzeni wizją bohaterstwa i męczeństwa, bez strachu stawali do kolejnych bitew, żeby burzyć ustanowione stare porządki. źródło: KWSJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2000
	Uśmiechał się rozanielony, wniebowzięty [...], odurzony słowami uznania, którego nie szczędzili mu bogobojni księża. Kto wie, może nawet uwierzył, że jest wybrańcem bożym. źródło: KWSJP: Edward Kozikowski: Więcej prawdy niż plotki. Wspomnienia o pisarzach czasów minionych, 1964

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odurzyłem +(e)m odurzył	odurzyłam +(e)m odurzyła	odurzyłom +(e)m odurzyło	odurzyliśmy +(e)śmy odurzyli	odurzyłyśmy +(e)śmy odurzyły
2 os.	odurzyłeś +(e)ś odurzył	odurzyłaś +(e)ś odurzyła	odurzyłoś +(e)ś odurzyło	odurzyliście +(e)ście odurzyli	odurzyłyście +(e)ście odurzyły
3 os.	odurzył	odurzyła	odurzyło	odurzyli	odurzyły

bezosobnik: odurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odurzmy
2 os.	odurz	odurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odurzyłbym bym odurzył	odurzyłabym bym odurzyła	odurzyłobym bym odurzyło	odurzylibyśmy byśmy odurzyli	odurzyłybyśmy byśmy odurzyły
2 os.	odurzyłbyś byś odurzył	odurzyłabyś byś odurzyła	odurzyłobyś byś odurzyło	odurzylibyście byście odurzyli	odurzyłybyście byście odurzyły
3 os.	odurzyłby by odurzył	odurzyłaby by odurzyła	odurzyłoby by odurzyło	odurzyliby by odurzyli	odurzyłyby by odurzyły

bezosobnik: odurzono by

bezokolicznik: odurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odurzywszy

gerundium: odurzenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: odurzony

odpowiednik aspektowy: odurzać

Rz_nieżywotny

+

odurzyć

+

KOGO

Zob. durzyć