skarać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. doprowadzić do sytuacji, że jest się zmuszonym znosić cierpienie lub jakąś niekorzystną dla siebie sytuację za to, że zrobiło się coś złego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

wyznania: zasady i prawdy wiary

[...] to nie Bóg go skarał, przecież on sam się skarał. Nie można Boga obwiniać, tylko gorzołkę.

źródło: KWJP: Strasnie rod widzem świat, Gość Niedzielny, 2017-05-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skarałem się +(e)m się skarał	skarałam się +(e)m się skarała	skarałom się +(e)m się skarało	skaraliśmy się +(e)śmy się skarali	skarałyśmy się +(e)śmy się skarały
2 os.	skarałeś się +(e)ś się skarał	skarałaś się +(e)ś się skarała	skarałoś się +(e)ś się skarało	skaraliście się +(e)ście się skarali	skarałyście się +(e)ście się skarały
3 os.	skarał się	skarała się	skarało się	skarali się	skarały się

bezosobnik: skarano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skarzmy się
2 os.	skarz się	skarzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skarałbym się bym się skarał	skarałabym się bym się skarała	skarałobym się bym się skarało	skaralibyśmy się byśmy się skarali	skarałybyśmy się byśmy się skarały
2 os.	skarałbyś się byś się skarał	skarałabyś się byś się skarała	skarałobyś się byś się skarało	skaralibyście się byście się skarali	skarałybyście się byście się skarały
3 os.	skarałby się by się skarał	skarałaby się by się skarała	skarałoby się by się skarało	skaraliby się by się skarali	skarałyby się by się skarały

bezosobnik: skarano by się

bezokolicznik: skarać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skarawszy się

gerundium: skaranie się