-
2.
wojsk. samodzielny oddział wojskowy -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
armia -
- brutalna; elitarna; słaba formacja; formacja bojowa; ochotnicza; paramilitarna; umundurowana; uzbrojona; wojskowa; zbrojna; formacje lądowe; legionowe; ochronne; uzbrojone; tyłowe; paramilitarne; polskie, niemieckie formacje
- formacja piechoty; zawodowców
- armie i formacje
- dowodzić formacją
- zaciągnąć się do formacji
- organizować się w formacje
-
Ich oddział macierzysty, 27. Brygada Piechoty Górskiej to elitarna formacja zawodowców, przygotowanych do wykonywania działań bojowych i ratowniczych także w warunkach ekstremalnych.
źródło: KWSJP: Adam Frank: Tylko dla orłów, CKM nr 03/03, 2001
Jego paramilitarna formacja „Tygrysy Arkana” zasłynęła z okrucieństwa.
źródło: KWSJP: Anna Sarzyńska: Arkan - jakie życie, taka śmierć, Życie nr 17/01, 2000
Była to formacja wojskowa w Moskwie tradycyjna, a dość archaiczna, skoro nasi specjaliści stwierdzili ostatnio, że całkiem podobne występowały w grodach polskich już w stuleciu X i XI.
źródło: KWSJP: Paweł Jasienica: Rzeczpospolita Obojga Narodów. Dzieje agonii, 1989
Armia biedaków, których nie stać na barwione sukna i skóry, to nie to samo co formacja zbrojna.
źródło: KWSJP: Artur Baniewicz: Pogrzeb czarownicy, 2003
Zawiadomili żandarmerię kanadyjską, a to była szalenie brutalna formacja.
źródło: KWSJP: Stefan Kisielewski: Abecadło Kisiela, 1990
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. formacja
formacje
D. formacji
formacji
neut formacyj
char C. formacji
formacjom
B. formację
formacje
N. formacją
formacjami
Ms. formacji
formacjach
W. formacjo
formacje
-
łac. formātiō 'kształt; zarys; utwór'
Poszczególne znaczenia rozwinęły się w polszczyźnie pod wpływem rzeczowników w innych językach (ang., fr., niem. formation) o tym samym łacińskim pochodzeniu.