seraficzny

  • książk.  taki, który pod jakimś względem jest podobny do serafina
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Religia – kościół

    wyznania: zasady i prawdy wiary

  • W mroku karety białka seraficznych oczu błysnęły jak rtęć.

    źródło: Władysław Rymkiewicz: Lew Lechistanu, 1983 (books.google.pl)

    Uczyła, że należy całkowicie odmienić grzeszne życie, wziąć się do surowej pokuty, znienawidzić grzechy i występki, żeby żyjąc duchem św. Franciszka, odznaczać się seraficzną miłością Boga, duchem poświęcenia dla wszystkich w poczuciu powszechnego braterstwa.

    źródło: KWJP: Kaja Bogomilska: Pokorna do bólu, Gazeta Polska Codziennie, 2015-03-15

  • część mowy: przymiotnik


    Stopień równy

    liczba pojedyncza
    m1 m2 m3 n1, n2 ż
    M. seraficzny
    seraficzny
    seraficzny
    seraficzne
    seraficzna
    D. seraficznego
    seraficznego
    seraficznego
    seraficznego
    seraficznej
    C. seraficznemu
    seraficznemu
    seraficznemu
    seraficznemu
    seraficznej
    B. seraficznego
    seraficznego
    seraficzny
    seraficzne
    seraficzną
    N. seraficznym
    seraficznym
    seraficznym
    seraficznym
    seraficzną
    Ms. seraficznym
    seraficznym
    seraficznym
    seraficznym
    seraficznej
    W. seraficzny
    seraficzny
    seraficzny
    seraficzne
    seraficzna
    liczba mnoga
    p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe
    M. seraficzni
    seraficzni
    seraficzne
    seraficzne
    D. seraficznych
    seraficznych
    seraficznych
    seraficznych
    C. seraficznym
    seraficznym
    seraficznym
    seraficznym
    B. seraficznych
    seraficznych
    seraficznych
    seraficzne
    N. seraficznymi
    seraficznymi
    seraficznymi
    seraficznymi
    Ms. seraficznych
    seraficznych
    seraficznych
    seraficznych
    W. seraficzni
    seraficzni
    seraficzne
    seraficzne
  • fr. séraphique

    z p.-łac. seraphicus

CHRONOLOGIZACJA:
1715, Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 31.03.2025