uczeniec

Definicja

przest. uczony
Noty o użyciu

Współcześnie używane ironicznie.
Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

synonimy:

uczony II

[...] w opowiadaniu „Mędrzec ze Wschodu” jakiś orientalny uczeniec w epistole do swojego zachodniego kolegi stwierdza, że istnieją dwie prawdy, wschodnia i zachodnia [...].

źródło: Twórczość, 1968 (books.google.pl)

Zaproponował więc Li Sy, aby spalić dzieła historyczne, [...] a także zabić tych uczeńców, którzy nadal będą się powoływać na przykłady starożytne [...].

źródło: NKJP: Michał Komar: Bestiariusz codzienny, 2003

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	uczeniec	uczeńcy	ndepr
M.	uczeniec	uczeńce	depr
D.	uczeńca	uczeńców
C.	uczeńcowi	uczeńcom
B.	uczeńca	uczeńców
N.	uczeńcem	uczeńcami
Ms.	uczeńcu	uczeńcach
W.	uczeńcu	uczeńcy	ndepr
W.	uczeńcu	uczeńce	depr

Pochodzenie

Zob. uczyć

CHRONOLOGIZACJA:

1772, Michal Abraham Trotz, Stanisław Nałęcz-Moszczeński, Zupełny niemiecki y polski mownik, books.google.pl

CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO

Data ostatniej modyfikacji: 11.04.2025