kondemnata

  • wyrok wydawany na mocy prawa obowiązującego w dawnej Polsce, skazujący kogoś w procesie sądowym odbywającym się pod jego nieobecność
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Prawo i łamanie prawa

    sąd


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

  • hiperonimy:  wyrok
    • ogłosić, wydać kondemnatę
  • Trybunał ogłosił trzecią kondemnatę na sukcesorów Behma, przysądzając Konopce ich kamienice, browary i inne mienie w Toruniu.

    źródło: Rocznik toruński, 1990 (books.google.pl)

    [...] został oskarżony o atak na dowódcę, a wobec jego niestawiennictwa na sądach pospolitego ruszenia wydano wyrok kondemnaty i zaocznie skazano na banicję.

    źródło: Karol Łopatecki: Organizacja, prawo i dyscyplina w polskim i litewskim pospolitym ruszeniu, 2018 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kondemnata
    kondemnaty
    D. kondemnaty
    kondemnat
    C. kondemnacie
    kondemnatom
    B. kondemnatę
    kondemnaty
    N. kondemnatą
    kondemnatami
    Ms. kondemnacie
    kondemnatach
    W. kondemnato
    kondemnaty
  • bez ograniczeń + kondemnata +
    (na KOGO)
  • łac. condemnãtiō

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 11.04.2025