zgrzebnie

  • prosto, skromnie i biednie
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

  • Jeden z grabarzy zabiera tabliczkę z napisem: „Maksymilian Turwitt, literat”. Tabliczkę zgrzebnie ozdobioną rysunkami czarnych palm.

    źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008

    Bale sylwestrowe, chrzciny, wesela i poprawiny odbywały się w dość zgrzebnie dziś wyglądających wnętrzach.

    źródło: NKJP: Piotr Nowotny: Ostatni bal w Amfitrionie, Mazowieckie To i Owo, 2006-08-20

    W „komunie” człek żył zgrzebnie - powiada się - ale nie drżał o swoje życie i dobytek. Zgoda, nie drżał, bo i skąd miał wiedzieć, co mu grozi? Statystyki kryminalne to była wówczas sprawa „polityczna”, jak wszystko zresztą.

    źródło: NKJP: Elektorat strachu, Dziennik Polski, 2002-11-23

    Towarzysz Meller wyglądał na lat trzydzieści, ubrany był zgrzebnie, raczej po chłopsku, miał na sobie wypłowiałą płócienną koszulę, a na niej kurtkę przerobioną ze starego carskiego munduru.

    źródło: NKJP: Włodzimierz Pawluczuk: Judasz, 2004

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy zgrzebnie
  • Zob. zgrzebny

CHRONOLOGIZACJA:
1905, Heinrich Herkner, Kwestya społeczna w zachodniej Europie, tłum. Maria Lipszyc-Balsigerowa, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2025