rozmemłany - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.a

pot. pejorat. taki, który jest pozbawiony energii i niechętny do działania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

gnuśny

	O Kopciuszku zawsze myślałam z pewnym politowaniem – że taka bezwolna, rozmemłana ofiara. A w tym filmie Kopciuszek nie dosyć, że nie bezwolny, to jeszcze na dodatek myśli i czegoś chce. źródło: NKJP: Magda Szczypiorska-Mutor: Kopciuszek, Gazeta Wyborcza, 1998-12-23
	Ze sportem może też zresztą należy się pożegnać, Polacy tak samo jak do kultury, tak i do sportu nie są stworzeni, ich przeznaczeniem jest ciężka praca, w tym się spełnić umieją, co zresztą obala kolejny stereotyp rozmemłanych słowiańskich pięknoduchów. źródło: KWJP: Krzysztof Varga: Varga w kraju Morloków Źródło: Gazeta Wyborcza, 2012-09-08
	Ja jej mogę nie lubić, bo jest rozmemłana i nieprofesjonalna, ale dlaczego ona nie lubi mnie? źródło: KWJP: Agata Pruchniewska: Suka w szołbiznesie, 2015
	W naszej rozmamłanej demokracji zabrakło bowiem zdrowych proporcji między inteligenckim humanizmem a zdyscyplinowaną służbą na rzecz porządku publicznego. źródło: KWJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999

część mowy: przymiotnik

Stopień równy