-
1.
pokonać kogoś zbrojnie i uzyskać nad nim władzę -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
stosunki międzynarodowe -
- ujarzmić kraj, lud, naród, plemię; Europę, Polskę
-
Rosja prowadziła wojny w Niemczech, zniszczyła potęgę Szwecji, podporządkowała sobie, a nie mogąc samodzielnie ujarzmić, podzieliła z sąsiadami Polskę.
źródło: NKJP: Benedykt Zientara: Dawna Rosja: despotyzm i demokracja, 1995
[...] wszyscy oni dążyli nie tylko do ujarzmienia narodu żydowskiego, ale także do zniszczenia judaizmu jako religii.
źródło: NKJP: Józef Augustyn: Medytacje Jerozolimskie, 2010
Miasto Gibeah znajdowało się wówczas pod okupacją Filistynów. Miał tam swoją siedzibę gubernator wojskowy, który przy pomocy silnej załogi i zgrai poborców ściągał z ujarzmionych mieszkańców daniny.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ujarzmię
ujarzmimy
2 os. ujarzmisz
ujarzmicie
3 os. ujarzmi
ujarzmią
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ujarzmiłem
+(e)m ujarzmił
ujarzmiłam
+(e)m ujarzmiła
ujarzmiłom
+(e)m ujarzmiło
ujarzmiliśmy
+(e)śmy ujarzmili
ujarzmiłyśmy
+(e)śmy ujarzmiły
2 os. ujarzmiłeś
+(e)ś ujarzmił
ujarzmiłaś
+(e)ś ujarzmiła
ujarzmiłoś
+(e)ś ujarzmiło
ujarzmiliście
+(e)ście ujarzmili
ujarzmiłyście
+(e)ście ujarzmiły
3 os. ujarzmił
ujarzmiła
ujarzmiło
ujarzmili
ujarzmiły
bezosobnik: ujarzmiono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. ujarzmijmy
2 os. ujarzmij
ujarzmijcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. ujarzmiłbym
bym ujarzmił
ujarzmiłabym
bym ujarzmiła
ujarzmiłobym
bym ujarzmiło
ujarzmilibyśmy
byśmy ujarzmili
ujarzmiłybyśmy
byśmy ujarzmiły
2 os. ujarzmiłbyś
byś ujarzmił
ujarzmiłabyś
byś ujarzmiła
ujarzmiłobyś
byś ujarzmiło
ujarzmilibyście
byście ujarzmili
ujarzmiłybyście
byście ujarzmiły
3 os. ujarzmiłby
by ujarzmił
ujarzmiłaby
by ujarzmiła
ujarzmiłoby
by ujarzmiło
ujarzmiliby
by ujarzmili
ujarzmiłyby
by ujarzmiły
bezosobnik: ujarzmiono by
bezokolicznik: ujarzmić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: ujarzmiwszy
gerundium: ujarzmienie
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ujarzmienie
ujarzmienia
D. ujarzmienia
ujarzmień
C. ujarzmieniu
ujarzmieniom
B. ujarzmienie
ujarzmienia
N. ujarzmieniem
ujarzmieniami
Ms. ujarzmieniu
ujarzmieniach
W. ujarzmienie
ujarzmienia
imiesłów przymiotnikowy bierny: ujarzmiony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. ujarzmiony
ujarzmiony
ujarzmiony
ujarzmione
ujarzmiona
D. ujarzmionego
ujarzmionego
ujarzmionego
ujarzmionego
ujarzmionej
C. ujarzmionemu
ujarzmionemu
ujarzmionemu
ujarzmionemu
ujarzmionej
B. ujarzmionego
ujarzmionego
ujarzmiony
ujarzmione
ujarzmioną
N. ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmioną
Ms. ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmionej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. ujarzmieni
ujarzmieni
ujarzmione
ujarzmione
D. ujarzmionych
ujarzmionych
ujarzmionych
ujarzmionych
C. ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmionym
ujarzmionym
B. ujarzmionych
ujarzmionych
ujarzmionych
ujarzmione
N. ujarzmionymi
ujarzmionymi
ujarzmionymi
ujarzmionymi
Ms. ujarzmionych
ujarzmionych
ujarzmionych
ujarzmionych
odpowiednik aspektowy: ujarzmiać
-
+ ujarzmić + (KOGO) -
-
+ ujarzmić + (KOGO)