rozdziewiczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. sprawić, że coś przestało być nowe, nienaruszone lub niedostępne człowiekowi

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

	Arktyka bez lodu wielu jednak odpowiada. Tym, którzy tylko czekają, żeby ją rozdziewiczyć i ucywilizować. źródło: KWJP: Tomasz Ulanowski: Biała Arktyka znika, Gazeta Wyborcza, 2012-08-29
	Kierowcy byli poza podejrzeniem, plomba nienaruszona, czujnik otwarcia przestrzeni ładownej nie odnotował ingerencji w część ładowną, a mimo to fracht został rozdziewiczony poprzez splądrowanie. źródło: KWJP: Marcin Kołodziejczyk: O człowieku, który chował się w kurierskiej przesyłce i... sam się nadał, Polityka, 2015-05-26
	To dziwne, zeszyt miał być rozdziewiczony dopiero na miejscu, w klasztorze, tymczasem wierszyk trzyma się uporczywie w myślach i jakoś uwiera, i ciasno robi się duchowym postanowieniom z tym wierszykiem. źródło: NKJP: Krystian Lupa: Podglądania, 2003
	[...] co o którymś historycznie i wizerunkowo atrakcyjnym obiekcie w mieście pomyślałem, zaraz uświadamiałem sobie, że dawno temu został już twórczo rozdziewiczony, a to przez lokalnych pisarzy, a to dziennikarzy, a to, w końcu, licznych i tutaj grafomanów regionalistów, którzy opisali go z różnych, przeważnie historycznych, punktów widzenia, podając bibliograficzne tropy i nobilitując dany obiekt ponad miarę. źródło: KWJP: Marcin Kępa: Miasto zapomnianych podwórek, Gazeta Lokalna - Radom, 2016-12-30

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozdziewiczyłem +(e)m rozdziewiczył	rozdziewiczyłam +(e)m rozdziewiczyła	rozdziewiczyłom +(e)m rozdziewiczyło	rozdziewiczyliśmy +(e)śmy rozdziewiczyli	rozdziewiczyłyśmy +(e)śmy rozdziewiczyły
2 os.	rozdziewiczyłeś +(e)ś rozdziewiczył	rozdziewiczyłaś +(e)ś rozdziewiczyła	rozdziewiczyłoś +(e)ś rozdziewiczyło	rozdziewiczyliście +(e)ście rozdziewiczyli	rozdziewiczyłyście +(e)ście rozdziewiczyły
3 os.	rozdziewiczył	rozdziewiczyła	rozdziewiczyło	rozdziewiczyli	rozdziewiczyły

bezosobnik: rozdziewiczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozdziewiczmy
2 os.	rozdziewicz	rozdziewiczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozdziewiczyłbym bym rozdziewiczył	rozdziewiczyłabym bym rozdziewiczyła	rozdziewiczyłobym bym rozdziewiczyło	rozdziewiczylibyśmy byśmy rozdziewiczyli	rozdziewiczyłybyśmy byśmy rozdziewiczyły
2 os.	rozdziewiczyłbyś byś rozdziewiczył	rozdziewiczyłabyś byś rozdziewiczyła	rozdziewiczyłobyś byś rozdziewiczyło	rozdziewiczylibyście byście rozdziewiczyli	rozdziewiczyłybyście byście rozdziewiczyły
3 os.	rozdziewiczyłby by rozdziewiczył	rozdziewiczyłaby by rozdziewiczyła	rozdziewiczyłoby by rozdziewiczyło	rozdziewiczyliby by rozdziewiczyli	rozdziewiczyłyby by rozdziewiczyły

bezosobnik: rozdziewiczono by

bezokolicznik: rozdziewiczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozdziewiczywszy

gerundium: rozdziewiczenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozdziewiczony

odpowiednik aspektowy: rozdziewiczać

+

rozdziewiczyć

+

CO