rozgrzeszenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

to, że ktoś uznaje, iż osoba, której przypisuje się jakieś złe czyny, nie jest ich winna lub że jej wina jest niewielka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

absolucja

	Człowiek, broniąc się przed samotnością, musi bodaj sam do siebie zagadać, sam przed sobą się oskarżyć i samemu sobie dać rozgrzeszenie. źródło: KWJP: Mariusz Szczygieł: Projekt: prawda, 2016
	Gazeta zauważa, że wielu beneficjentów systemu stworzonego przez Leonida Kuczmę teraz szuka poparcia i rozgrzeszenia u Juszczenki. źródło: NKJP: Marek Twaróg: Lustracja po ukraińsku, Dziennik Zachodni, 2005-01-19
	– Miejmy nadzieję – podsumował Andrzej, po czym wyciągnął mu dłoń do uściśnięcia, którą to Szymon z pewną ulgą uścisnął, traktując jako substytut przyjacielskiego rozgrzeszenia. źródło: KWJP: Paweł Cwynar: Wysłuchaj mnie, proszę..., 2017
	Mówiąc o tej sprawie, minister nie jest skłonny do zbyt łatwych rozgrzeszeń, bo przecież: ktoś ogłosił II stopień zagrożenia lawinowego, podczas gdy fachowcy mówią, że był III; Sokół spadł na ziemię, a przecież w listopadzie śmigłowiec przeszedł przegląd w Świdniku i ktoś swoim podpisem potwierdził sprawność maszyny. źródło: NKJP: Jeszcze socjalizm albo oligarchia korupcyjna, Dziennik Polski, 2003-02-03

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2