żmuda

[...] na tych próbach mogłem podziwiać nie tylko pełnię jej techniki aktorskiej, nie tylko namiętne branie się za bary z trudnościami roli i rozkochanie się w żmudzie pracy, ale i jej całkowite oddanie się postaci, która wykonywa.

źródło: Adam Grzymała-Siedlecki: Świat aktorski moich czasów, 1957 (books.google.pl)

Spieszył bardzo, bo nie miał pewności, czy Bolesława zastanie w Płocku, nie mówiąc już o Konradzie, i musiał brać w lik kilka dni zmudy na poszukiwania.

źródło: Lech Bądkowski: Chmury, 1984 (books.google.pl)