-
1.
w dawnych czasach: wzniesienie z ziemi lub kamieni, usypywane w miejscu, w którym ktoś został pochowany -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- kamienne; stare kurhany
- kurhan jakiejś kultury
- kurhany i cmentarzysko; kurhany i groby, kurhany i mogiły; kamienne kręgi i kurhany, kopce i kurhany
- kurhan coś kryje
- usypać kurhan
-
Osobną kategorię stanowią pojawiające się w I w. n.e. groby „książęce”, w których znajdują się szkielety przedstawicieli arystokracji wandalskiej. Groby te miały duże kamienne lub drewniane komory i przykryte były kurhanami.
źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska: Zostało po Wandalach, Polityka, 2004
Zostały po nich wyniosłe kurhany, pod którymi w drewnianych lub kamiennych skrzyniach spoczywają ich szczątki w otoczeniu przedmiotów, które zabrali w zaświaty.
źródło: NKJP: Zdzisław Skrok: Podolska legenda: powstanie i pogrzeb polskiego Podola, 2007
Archeolodzy znaleźli tu kurhan ze śladami pochówków. Podobno w XIII w. Rusini umęczyli w tym miejscu niewinne norbertanki z pobliskiego klasztoru.
źródło: NKJP: Magdalena Grochowska: Wisła, renesans i spichlerze, Gazeta Wyborcza, 1998-04-17
W ziemnych kurhanach znajduje się kamienne jądro kryjące miejsce pochówku.
źródło: NKJP: Włodzimierz Łęcki: Wielkopolska: przewodnik, 1989
Stąd ogromne ilości złotych przedmiotów zbytku znajdowane w kurhanach władców scytyjskich czy trackich.
źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska: Fortuna na szyi, Polityka, 2009-03-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kurhan
kurhany
D. kurhanu
kurhanów
C. kurhanowi
kurhanom
B. kurhan
kurhany
N. kurhanem
kurhanami
Ms. kurhanie
kurhanach
W. kurhanie
kurhany
-
+ kurhan + (KOGO) -
ukr. kurhán
z tur. kurgan 'gród'