Jak korzystać ze słownika?

korzeń

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. część rośliny

  • Definicja

    1.

    część niektórych roślin tkwiąca w ziemi lub wodzie, przytwierdzająca je do podłoża oraz pobierająca z gleby składniki odżywcze
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK I PRZYRODA

    Świat roślin

    budowa i funkcjonowanie roślin

  • Połączenia
    • długi; gruby, mocny, twardy; wystający korzeń; kruche; potężne; splątane korzenie
    • korzeń buraka cukrowego; dębu, drzewa; selera; korzenie krzewów, roślin
    • choinka, drzewko z korzeniem
    • trafić na korzeń; potknąć się o korzeń
    • drzewa wyrwane z korzeniami
    • twardy jak korzeń
  • Cytaty

    Ponieważ palmy mają długi korzeń, należy je sadzić w wysokich i wąskich pojemnikach.

    źródło: KWSJP: Aleksandra Dominiewska, Piotr Kardasz: Od pestki, Kwietnik nr 6, 1995

    Trafił na mocny i gruby korzeń, musiał rurę wcisnąć pod nim, bo inaczej się nie dało.

    źródło: KWSJP: Janczo Todorow: Lipne sąsiedzctwo, Gazeta Lubuska, 2005

    Chciałam zebrać trochę chrustu na podpałkę i potknęłam się o korzeń - wyjaśniła ofiara wypadku.

    źródło: KWSJP: Joanna Wilińska: Dobranoc dla dorosłych, 1977

    Oparł się o wystający korzeń dębu i patrzył w księżyc.

    źródło: KWSJP: Włodzimierz Pawluczuk: Judasz, 2004

    Ponadto korzeń buraka cukrowego jest cenną paszą dla bydła i owiec.

    źródło: KWSJP: Jan Fereniec: Zarys ekonomiki i organizacji rolnictwa, 1985
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. korzeń
    		 korzenie
    D. korzenia
    		 korzeni
    C. korzeniowi
    		 korzeniom
    B. korzeń
    		 korzenie
    N. korzeniem
    		 korzeniami
    Ms. korzeniu
    		 korzeniach
    W. korzeniu
    		 korzenie
  • Pochodzenie

    psł. *korę, *korene 'korzeń'

    Forma korzeń ma swoje źródło w temacie przypadków zależnych, por. psł. biernik *korenь.