-
1.
stercząca z pnia pozostałość po uschniętej lub uciętej gałęzi -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat roślin
budowa i funkcjonowanie roślin
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat roślin
drzewa i krzewy -
- sosnowy; sterczący, wystający; spróchniały, zdrowy, zepsuty, wypadły, wypadający, zmurszały sęk; wyschnięte sęki
- sęk pnia; topoli
- wygładzać, wyrównywać sęki
- obciosać pień z sęków
- zahaczyć o sęk
- zawiesić coś na sęku
-
Uderzył czołem o wystający sęk i otrzeźwiał krzynę.
źródło: KWSJP: Franciszek Fenikowski: Długie morze, 1963
Nie zwalniając naporu sięgnął ku ziemi po strunę, naciągnął ją ku sobie i zahaczył jej pętlę o niewielki sęk sterczący u wolnego wierzchołka drzewca.
źródło: KWSJP: Piotr Korda: Wadera, 1968
Józio odwiązał latarnię, położył worek w głębi szałasu, potem zawiesił latarnię na sęku pnia, rozścielił koc i położył się na nim.
źródło: KWSJP: Henryk Panas: Grzesznicy, 1966
A może to tam, w tym zielnym zakątku, rozdarłam sobie brzuch sosnowym sękiem i nakarmiłam swoją krwią spłoszone mrówki, wędrowniczki sosnowych pni?
źródło: KWSJP: Joanna Kulmowa: Topografia myślenia, 2001
Wymogi jakościowe za to na dobrą sprawę nie istniały: można było stosować drewno najgorszego gatunku - najwyżej wyrównywało się sęki szpachlą, gipsem, papierem - i nikt nie zgłaszał pretensji.
źródło: KWSJP: Magazyn - Na wsi umierać, Dziennik Polski, 2004-01-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sęk
sęki
D. sęka
sęków
C. sękowi
sękom
B. sęk
sęki
N. sękiem
sękami
Ms. sęku
sękach
W. sęku
sęki
-
psł. *sǫkъ 'sęk' < 'kołek, gałąź, zakrzywiony konar'