otruć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otrułem się +(e)m się otruł	otrułam się +(e)m się otruła	otrułom się +(e)m się otruło	otruliśmy się +(e)śmy się otruli	otrułyśmy się +(e)śmy się otruły
2 os.	otrułeś się +(e)ś się otruł	otrułaś się +(e)ś się otruła	otrułoś się +(e)ś się otruło	otruliście się +(e)ście się otruli	otrułyście się +(e)ście się otruły
3 os.	otruł się	otruła się	otruło się	otruli się	otruły się

bezosobnik: otruto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		otrujmy się
2 os.	otruj się	otrujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otrułbym się bym się otruł	otrułabym się bym się otruła	otrułobym się bym się otruło	otrulibyśmy się byśmy się otruli	otrułybyśmy się byśmy się otruły
2 os.	otrułbyś się byś się otruł	otrułabyś się byś się otruła	otrułobyś się byś się otruło	otrulibyście się byście się otruli	otrułybyście się byście się otruły
3 os.	otrułby się by się otruł	otrułaby się by się otruła	otrułoby się by się otruło	otruliby się by się otruli	otrułyby się by się otruły

bezosobnik: otruto by się

bezokolicznik: otruć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: otruwszy się

gerundium: otrucie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: truć się

Rz_osobowy

+

otruć się

+

(CZYM)

Zob. truć