rozprawiczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. sprawić, że coś przestało być nowe, nienaruszone lub niedostępne człowiekowi

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

synonimy:

rozdziewiczyć

W ciszy bardziej nagłej niż piorun w biały dzień pan Pałacu wykrzyknął: - Rozprawiczę te święte mury!

źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008

To jest nasze szczęście ta nasza Renia. Znowu ją wycałujemy. Może wreszcie rozprawiczy nasz worek z medalami.

źródło: NKJP: Marcin Zasada: Komentując na oślep, Dziennik Zachodni, 2008-04-30

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiczyłem +(e)m rozprawiczył	rozprawiczyłam +(e)m rozprawiczyła	rozprawiczyłom +(e)m rozprawiczyło	rozprawiczyliśmy +(e)śmy rozprawiczyli	rozprawiczyłyśmy +(e)śmy rozprawiczyły
2 os.	rozprawiczyłeś +(e)ś rozprawiczył	rozprawiczyłaś +(e)ś rozprawiczyła	rozprawiczyłoś +(e)ś rozprawiczyło	rozprawiczyliście +(e)ście rozprawiczyli	rozprawiczyłyście +(e)ście rozprawiczyły
3 os.	rozprawiczył	rozprawiczyła	rozprawiczyło	rozprawiczyli	rozprawiczyły

bezosobnik: rozprawiczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozprawiczmy
2 os.	rozprawicz	rozprawiczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiczyłbym bym rozprawiczył	rozprawiczyłabym bym rozprawiczyła	rozprawiczyłobym bym rozprawiczyło	rozprawiczylibyśmy byśmy rozprawiczyli	rozprawiczyłybyśmy byśmy rozprawiczyły
2 os.	rozprawiczyłbyś byś rozprawiczył	rozprawiczyłabyś byś rozprawiczyła	rozprawiczyłobyś byś rozprawiczyło	rozprawiczylibyście byście rozprawiczyli	rozprawiczyłybyście byście rozprawiczyły
3 os.	rozprawiczyłby by rozprawiczył	rozprawiczyłaby by rozprawiczyła	rozprawiczyłoby by rozprawiczyło	rozprawiczyliby by rozprawiczyli	rozprawiczyłyby by rozprawiczyły

bezosobnik: rozprawiczono by

bezokolicznik: rozprawiczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozprawiczywszy

gerundium: rozprawiczenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozprawiczony

odpowiednik aspektowy: rozprawiczać

+

rozprawiczyć

+

CO