spanić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

przest. zacząć wyglądać lub zachowywać się w sposób uznawany za charakterystyczny dla pana - bogatego mężczyzny

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

synonimy:

spanieć
spanoszyć się
spańszczeć
spańszczyć się

Trochę się tam znygusił i spanił, ona się przebrała po miejsku. Już w sukniach i w kapeluszach przywędrowała z nim roku 1922 do Kosowa.

źródło: Tomasz Skorupka: Kto przy Obrze, temu dobrze, 1967 (books.google.pl)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spaniłem się +(e)m się spanił	spaniłam się +(e)m się spaniła	spaniłom się +(e)m się spaniło	spaniliśmy się +(e)śmy się spanili	spaniłyśmy się +(e)śmy się spaniły
2 os.	spaniłeś się +(e)ś się spanił	spaniłaś się +(e)ś się spaniła	spaniłoś się +(e)ś się spaniło	spaniliście się +(e)ście się spanili	spaniłyście się +(e)ście się spaniły
3 os.	spanił się	spaniła się	spaniło się	spanili się	spaniły się

bezosobnik: spaniono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spańmy się
2 os.	spań się	spańcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spaniłbym się bym się spanił	spaniłabym się bym się spaniła	spaniłobym się bym się spaniło	spanilibyśmy się byśmy się spanili	spaniłybyśmy się byśmy się spaniły
2 os.	spaniłbyś się byś się spanił	spaniłabyś się byś się spaniła	spaniłobyś się byś się spaniło	spanilibyście się byście się spanili	spaniłybyście się byście się spaniły
3 os.	spaniłby się by się spanił	spaniłaby się by się spaniła	spaniłoby się by się spaniło	spaniliby się by się spanili	spaniłyby się by się spaniły

bezosobnik: spaniono by się

bezokolicznik: spanić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spaniwszy się

gerundium: spanienie się

Zob. pan