speranda

Dwa obiady, obfite, sute. I to gdzie?... Tam, gdzie pan przeważnie codziennie zjada obiady. I dnia następnego, i trzeciego, i czwartego – też takie same obfite obiady. Na konto, na rachunek, na sperandę. I kieliszeczek (ale jeden) – za pańskie zdrowie, pod pańską obietnicę...

źródło: Bogdan Jasiewicz: Fǎgǎras: nowele, 1945 (polona.pl)

Skąd się wzięła tak znaczna różnica między sperandą a stanem faktycznym? Jak już wspomniałem, w rozważaniach co do kształtowania się sytuacji finansowej wyszedłem z cyfry 40% zniszczenia miasta, co jak się później okazało, było przesadzone.

źródło: Najnowsze dzieje Polski. Materiały i studia z okresu II wojny światowej, t. 7, 1963 (books.google.pl)