-
3.
rel. w kościele katolickim darowanie kary doczesnej za grzechy, które zostały już odpuszczone co do winy -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
- odpust cząstkowy, zupełny
- uzyskać odpust
- ubiegać się o odpust
-
Bulla papieska wprowadzała cztery rodzaje odpustów. Tak na przykład dla uzyskania odpustu zupełnego, łącznie ze zwolnieniem z pokuty czyśćca, trzeba było odbyć spowiedź oraz udać się z pielgrzymką do siedmiu kościołów mających herby papieskie, a więc podlegających bezpośrednio papieżowi.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997
Aby ułatwić pielgrzymom uzyskanie odpustu, kilkudziesięciu kapłanów w specjalnych namiotach, a także w kaplicy Męki Pańskiej, przez cały dzień będzie spowiadało wiernych.
źródło: NKJP: (G): W Krakowie jak w Rzymie, Dziennik Polski - Kraj, 2000-04-28
Marcin Luter wystąpił przeciwko handlowi odpustami i miał słuszność, bo praktyki były ohydne. Zaraz jednak musiał wyrzucić za burtę ideę wstawiennictwa, przekreślić Czyściec i pozbawić protestantyzm Świętych Obcowania, tj. skazać jednostkę na samotność, bez więzi z mnóstwem przeszłych i przyszłych pokoleń.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977
W 1517 r. Marcin Luter (1483-1546) przybił na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze swoich 95 tez o odpustach.
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. odpust
odpusty
D. odpustu
odpustów
C. odpustowi
odpustom
B. odpust
odpusty
N. odpustem
odpustami
Ms. odpuście
odpustach
W. odpuście
odpusty
-
ogsł. *otъpustъ 'odpuszczenie czegoś, zwolnienie od czegoś'
Forma ogólnosłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym (pierwotnie nazwą czynności, wtórnie skonkretyzowaną) od psł. *otъpustiti 'odpuścić, uwolnić' z przedrostkiem *otъ- od psł. *pustiti 'czynić pustym, uwolnić'; zob. puścić