bezkrytycznie

  • książk.  pejorat.  w sposób świadczący o braku umiejętności lub chęci dokonania obiektywnej i pozbawionej emocji oceny czegoś
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

    • akceptować, popierać, powtarzać, przyjąć/przyjmować, wierzyć; podchodzić do czegoś, patrzeć na coś bezkrytycznie
  • Pani Karska, która zazwyczaj bezkrytycznie powtarzała wszystkie krążące po mieście pogłoski, przyniosła tym razem wiadomości - z bardzo, jak twierdziła, pewnego źródła - o przygotowującym się powstaniu.

    źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001

    [...] sześć lat temu zdawało mu się, że wszyscy tutaj bezkrytycznie popieramy Brukselę. Nadmienił, jak wiele pracy kosztowało [...] sprostowanie komunału, że wszyscy przeciwnicy Unii to szaleńcy.

    źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Europrzeciąganie, Polityka, 2002-05-18

    Despotom niepotrzebny jest człowiek. Obywatele to dla nich [...] bezmyślna masa, którą należy umiejętnie manipulować. Idee głoszone przez taką władzę mają być przyjmowane bezkrytycznie.

    źródło: NKJP: Paweł Smoleński: Aung San Suu Kyi Orchidea z najlepszej stali, Gazeta Wyborcza, 1999-04-30

    Nie można bezkrytycznie akceptować takiej sytuacji, [...] że kopalnia zaczyna ponosić straty, i to duże.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 17.04.2003

  • część mowy: przysłówek

  • Zob.  bezkrytyczny 

CHRONOLOGIZACJA:
1900, SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 25.11.2016