-
2.
unoszące się w powietrzu skupisko drobinek jakiejś substancji -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
stan skupienia, trwałość materii -
- biały, czarny, szary; gęsty, potężny; wonny; radioaktywny obłok
- obłok dymu, kadzideł, kurzawy, kurzu, mgły, pary, spalin
- obłok unosi się
- wypuszczać, wzbijać obłok
- otoczony obłokiem
- wyłaniać się, wynurzać się z obłoków
- znikać w obłokach
-
[...] wojskowy „łazik” minął mnie z brzękiem i znikł za zakrętem poniżej, wzbijając obłok białego pyłu.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański, Polska jesień, 1995
[...] mężczyzna patrzył chwilę na dygocący traktor (z blaszanej rury strzelały w górę obłoki spalin).
źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Cudowna melina, 1989
Panna nie była jeszcze gotowa. W oczekiwaniu na nią odbyliśmy prawdziwie męską rozmowę w obłokach tytoniowego dymu, ze szklankami w ręce.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1997
Widziałem, jak z burego obłoku wyłania się czołg [...].
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obłok
obłoki
D. obłoku
obłoków
C. obłokowi
obłokom
B. obłok
obłoki
N. obłokiem
obłokami
Ms. obłoku
obłokach
W. obłoku
obłoki
-
+ obłok + CZEGO -
psł. *obolkъ < *obvolkъ 'to, co powleka, pokrywa (niebo); chmura, obłok'
Forma prasłowiańska jest jest rzeczownikiem odczasownikowym od prasłowiańskiego przedrostkowego *obvelkti 'oblec' z właściwą starszym rzeczownikom wymianą samogłoski rdzennej *e > *o; zob. oblec (ubrać)