-
1.
gęste skupisko substancji sypkich lub lotnych, unoszące się w powietrzu -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
stan skupienia, trwałość materii -
- śnieżny; gęsty; szary tuman
- tumany dymu, pary, spalin; kurzu, kurzawy, piachu, piasku, pyłu
- tumany wzbijają się, unoszą się, opadają
- wzbijać tumany
- zniknąć w tumanach
-
Gdy jest sucho, wiatr wznosi tumany piasku, jak na pustyni.
źródło: NKJP: Andrzej Krajewski: Ulica między dwoma osiedlami, Gazeta Wrocławska, 1999
W lipcu, gdy było sucho, przejazd każdego samochodu powodował, że z drogi wzbijały się tumany kurzu.
źródło: NKJP: (R.K.): Najpierw rury potem droga, Dziennik Bałtycki, 1999-08-31
Mimo to, po detonacji, walące się mury wzbiły w powietrze tumany pyłu.
źródło: NKJP: Bartosz Wawryszuk: Mało huku, dużo pyłu, Gazeta Wrocławska, 2005-03-07
Nad kolumnami wehikułów unosiły się tumany spalin i pary. Startowały bowiem automobile parowe i spalinowe.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kupisz: Pilotka na głowę, gaz do dechy, Dziennik Łódzki, 2004-07-10
Posuwał się groźnie tuman dymów z palących się lasów i wiosek coraz dalej, aż na nasze tyły.
źródło: NKJP: Jerzy Odrowąż-Pieniążek: Więcej niż świadek, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tuman
tumany
D. tumanu
tumanów
C. tumanowi
tumanom
B. tuman
tumany
N. tumanem
tumanami
Ms. tumanie
tumanach
W. tumanie
tumany
Inne uwagi
Zwykle lm
-
+ tuman + CZEGO -
z ros. tumán 'mgła'
< z języków tureckich, np. uzbeckie, kirgiskie, jakuckie tuman , kazachskie tuγman ‘mgła, dym’.