-
4.
książk. odznaczający się bogactwem słownictwa i użyciem wyszukanych środków językowych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
- kwiecisty język, styl; kwiecista mowa
-
Niestrudzony pan Gloger [...] opisywał to, co widział, piękną, kwiecistą polszczyzną, która dziś wydawać nam się może nieco archaiczna i egzaltowana, trudno jej jednak odmówić swoistego uroku.
źródło: NKJP: Śladami pana Glogera, Dziennik Polski, 2001-07-28
Zamiast kwiecistego stylu liczyło się jasne, zwięzłe i krótkie wyrażanie się.
źródło: NKJP: Internet
Kwiecisty język autora sprawiał, że powieść tą czytało się z przyjemnością.
źródło: NKJP: Krystian Frelichowski: Czas próby, Akant, 2006-12
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. kwiecisty
kwiecisty
kwiecisty
kwieciste
kwiecista
D. kwiecistego
kwiecistego
kwiecistego
kwiecistego
kwiecistej
C. kwiecistemu
kwiecistemu
kwiecistemu
kwiecistemu
kwiecistej
B. kwiecistego
kwiecistego
kwiecisty
kwieciste
kwiecistą
N. kwiecistym
kwiecistym
kwiecistym
kwiecistym
kwiecistą
Ms. kwiecistym
kwiecistym
kwiecistym
kwiecistym
kwiecistej
W. kwiecisty
kwiecisty
kwiecisty
kwieciste
kwiecista
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. kwieciści
kwieciści
kwieciste
kwieciste
D. kwiecistych
kwiecistych
kwiecistych
kwiecistych
C. kwiecistym
kwiecistym
kwiecistym
kwiecistym
B. kwiecistych
kwiecistych
kwiecistych
kwieciste
N. kwiecistymi
kwiecistymi
kwiecistymi
kwiecistymi
Ms. kwiecistych
kwiecistych
kwiecistych
kwiecistych
W. kwieciści
kwieciści
kwieciste
kwieciste
-
Zob. kwiat