umówić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ustalić z kimś czas i miejsce wspólnego spotkania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

hiperonimy:

uzgodnić

umówić się do kawiarni, do kina, do klubu, do opery, do teatru
umówić się na koncert, na randkę, na rowery, na rozmowę, na ryby, na spacer, na spotkanie, na wizytę, na wycieczkę; na kawę, na kolację, na obiad, na piwo, na śniadanie; na piątą, na popołudnie, na rano, na wieczór; na dzisiaj, na jutro
umówić się o szóstej, o dwudziestej; o świcie
umówić się pod pomnikiem
umówić się przed kinem, przed Pałacem Kultury
umówić się przez internet, przez telefon
umówić się w herbaciarni, w hotelu, w kawiarni, w parku; w sobotę, w weekend
umówić się z chłopakiem, z dziewczyną, z klientem, z koleżanką, z kumplem, z przyjaciółką; z kilkudniowym wyprzedzeniem
umówić się od czasu do czasu; wcześniej; telefonicznie
można, należy umówić się
umówić się i pojechać, umówić się i wyjść; zadzwonić i umówić się, zatelefonować i umówić się

	Umówił się z nią na spacer w środę, a na zabawę w sobotę. źródło: KWSJP: Olga Tokarczuk: Prawiek i inne czasy, 1996
	Dziennikarz, z którym umówiła się tutaj na wywiad, odszedł już od stolika, zbyty standardowym pakietem kłamstw o przesadzonych plotkach. źródło: KWSJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001
	Umówili się na następne spotkanie za dwa tygodnie. źródło: KWSJP: Jerzy Jesionowski: Nad urwiskiem, 1987
	Czekał na przyjaciela już drugą godzinę (umówili się na trzecią, a o piątej jeszcze go nie było). źródło: KWSJP: Aleksander Minkowski: Czterdziestu na górze, 1961
	Chętnie wysłucham pańskich wyjaśnień osobiście. Tylko może umówimy się na mieście, bo u mnie jest remont. źródło: KWSJP: Joanna Chmielewska: Lekarstwo na miłość, 1994

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umówiłem się +(e)m się umówił	umówiłam się +(e)m się umówiła	umówiłom się +(e)m się umówiło	umówiliśmy się +(e)śmy się umówili	umówiłyśmy się +(e)śmy się umówiły
2 os.	umówiłeś się +(e)ś się umówił	umówiłaś się +(e)ś się umówiła	umówiłoś się +(e)ś się umówiło	umówiliście się +(e)ście się umówili	umówiłyście się +(e)ście się umówiły
3 os.	umówił się	umówiła się	umówiło się	umówili się	umówiły się

bezosobnik: umówiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		umówmy się
2 os.	umów się	umówcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	umówiłbym się bym się umówił	umówiłabym się bym się umówiła	umówiłobym się bym się umówiło	umówilibyśmy się byśmy się umówili	umówiłybyśmy się byśmy się umówiły
2 os.	umówiłbyś się byś się umówił	umówiłabyś się byś się umówiła	umówiłobyś się byś się umówiło	umówilibyście się byście się umówili	umówiłybyście się byście się umówiły
3 os.	umówiłby się by się umówił	umówiłaby się by się umówiła	umówiłoby się by się umówiło	umówiliby się by się umówili	umówiłyby się by się umówiły

bezosobnik: umówiono by się

bezokolicznik: umówić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: umówiwszy się

gerundium: umówienie się

odpowiednik aspektowy: umawiać się

Zob. mówić