-
7.
ogół poglądów, tendencji rozwojowych i umysłowej atmosfery właściwych jakiemuś okresowi -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
- duch klasyczny, odrodzeniowy, współczesny
- duch czasu, epoki, przeszłości; Odrodzenia, renesansu
- oddać/oddawać, odzwierciedlać ducha czegoś
-
Jego muzyka emanuje lekkością i duchem renesansu. Jest pełna finezji i wyrafinowania.
źródło: NKJP: Adam ERD: Od Requiem do Te Deum, Życie Podkarpackie, 2007-08-08
[...] z drugą stroną były kłopoty, ponieważ znajdowały się na niej symbole nie tylko niezbyt zgodne z duchem epoki, ale wręcz klerykalne, na przykład Matka Boska.
źródło: NKJP: Znaki i symbole, Dziennik Polski, 1999-04-30
A wokół niej odbywa się niesamowity pokaz [...] nieufności, powątpiewania, zwątpienia, a także zabobonu, wiary, wtajemniczenia, fanatyzmu. Tak tworzy się obraz stanu zbiorowej świadomości, nazywanego duchem czasu, duchem epoki, a pewną jego postać - mentalnością.
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000
Władze zaborcze, zgodnie z duchem Oświecenia, zaczęły wprowadzać postępowe porządki.
źródło: NKJP: JAROSŁAW KAPSA: PRZEŁOM STULECI, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, 2000-12-21
Grzegorz Warchoł przygotował spektakl osadzony w realiach XIX-wiecznej Polski, wiernie oddając ducha epoki, między innymi poprzez pieczołowite odtworzenie ówczesnej mody.
źródło: NKJP: URSZULA GIŻYŃSKA: Klasycznie i doskonale, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, 2008-03-18
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. duch
duchy
D. ducha
duchów
C. duchowi
duchom
B. ducha
duchy
N. duchem
duchami
Ms. duchu
duchach
W. duchu
duchy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ duch + (CZEGO)+ duch + (JAKI) -
psł. *duchъ 'podmuch wiatru; dech, oddech, tchnienie (jako przejaw życia); dusza; zjawa, mara'