admirator - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba, która podziwia i bardzo lubi coś lub kogoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

hobby i zainteresowania

gorący, specjalny, szczególny, wielki admirator
admirator muzyki, sztuki; czyjegoś dzieła, talentu, czyjejś twórczości; Chopina, Marszałka, Sienkiewicza...
mieć, znaleźć/znajdować admiratora
być admiratorem
należeć do admiratorów

	Podróżując przez Grecję spowitą kwietniowym śniegiem sięgam do wywiadu-rzeki z admiratorem antyku, pisarzem Zygmuntem Kubiakiem. źródło: NKJP: Krzysztof Zanussi: Polska śródziemnomorska, Polityka, 2003-04-19
	W długich rozmowach i w listach przyjaciół często powracał wątek splątanych osobistych losów Czapskiego: w młodości zdeklarowanego pacyfisty i admiratora malarstwa francuskiego, [...] źródło: NKJP: (MSZ): Tumult i olśnienie, Gazeta Krakowska, 2005-02-07
	Niemiecki reżyser należy do admiratorów twórczości przedwcześnie zmarłego Krzysztofa Kieślowskiego. źródło: NKJP: (RS): Filmowe wydarzenie, Express Ilustrowany, 2002-09-11
	Pamiętam, że jako pacholę stałem w każde święta w kilometrowej kolejce czasem i 5-6 godzin po karpia, co było o tyle uzasadnione, że to głównie ja byłem zainteresowany rybą jako wielki admirator karpia po żydowsku i karpia smażonego. źródło: NKJP: Swoje wiem, Dziennik Polski, 2003-12-20
	Adam Urbuś, to historyk z wykształcenia, kolekcjoner białej broni oraz admirator marszałka Piłsudskiego. źródło: NKJP: Na własnym i na cudzym, Dziennik Polski, 2000-12-22

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

+

admirator

+

CZEGO/KOGO

może fr. admirateur

z łac. admīrātor