towarzysz broni

współtowarzysz broni

  • ten, kto wspólnie z kimś walczy lub walczył
    • współtowarzysz broni
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    osoby związane z wojskiem i wojną

    • były, dawny, niedawny, nowy, stary; wierny, wspaniały towarzysz broni
  • – To był dzielny oficer i wspaniały towarzysz broni – mówił brygadier. – Wspólnie braliśmy udział w niejednej potyczce: dwaj młodzi porucznicy kawalerii... [...].

    źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Esfahanie, 2001

    Chwalił się, iż miał zaszczyt być przyjacielem i towarzyszem broni w walkach z Turkami niejakiego Vlada Palownika, bardziej znanego jako Dracula.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001

    [...] grabarze, walcząc o utrzymanie równowagi na rozmytej deszczem ziemi, krzywili się z wysiłku, opuszczając go w głąb rodzinnego grobu. Potem przemówi zaprzyjaźniony ksiądz i któryś z towarzyszy broni dziadka, w imieniu rodziny wystąpi ojciec.

    źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Dziewczyny z Portofino, 2005

    Czytałeś „Akta Odessy” Forsytha? Przytaknął. – Więc wiesz, że „Odessa” to było stowarzyszenie byłych oficerów SS, którzy po wojnie utworzyli tajną organizację, żeby wspierać byłych towarzyszy broni.

    źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007

    Kiedy wraz ze współtowarzyszami broni próbował znad rumuńskiej granicy wrócić w rodzinne strony, został zatrzymany przez Niemców w Jaśle.

    źródło: NKJP: Piotr Gryźlak: Zawsze żył Polską..., Dziennik Polski, 2005-10-10

  • typ frazy: fraza rzeczownikowa

    m1, odmienny:  towarzysz 
  • bez ograniczeń + towarzysz broni +
    (KOGO)
Data ostatniej modyfikacji: 17.01.2019