towarzysz broni
współtowarzysz broni
-
ten, kto wspólnie z kimś walczy lub walczył
-
- współtowarzysz broni
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
- były, dawny, niedawny, nowy, stary; wierny, wspaniały towarzysz broni
-
– To był dzielny oficer i wspaniały towarzysz broni – mówił brygadier. – Wspólnie braliśmy udział w niejednej potyczce: dwaj młodzi porucznicy kawalerii... [...].
źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Esfahanie, 2001
Chwalił się, iż miał zaszczyt być przyjacielem i towarzyszem broni w walkach z Turkami niejakiego Vlada Palownika, bardziej znanego jako Dracula.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
[...] grabarze, walcząc o utrzymanie równowagi na rozmytej deszczem ziemi, krzywili się z wysiłku, opuszczając go w głąb rodzinnego grobu. Potem przemówi zaprzyjaźniony ksiądz i któryś z towarzyszy broni dziadka, w imieniu rodziny wystąpi ojciec.
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Dziewczyny z Portofino, 2005
Czytałeś „Akta Odessy” Forsytha? Przytaknął. – Więc wiesz, że „Odessa” to było stowarzyszenie byłych oficerów SS, którzy po wojnie utworzyli tajną organizację, żeby wspierać byłych towarzyszy broni.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007
Kiedy wraz ze współtowarzyszami broni próbował znad rumuńskiej granicy wrócić w rodzinne strony, został zatrzymany przez Niemców w Jaśle.
źródło: NKJP: Piotr Gryźlak: Zawsze żył Polską..., Dziennik Polski, 2005-10-10
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
m1, odmienny: towarzysz -
+ towarzysz broni + (KOGO)