-
1.
ruchoma część telefonu starego typu, na której leży słuchawka -
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Komunikacja na odległość
telefon/telegraf -
- widełki aparatu
- kłaść, odłożyć/odkładać, położyć, rzucić/rzucać słuchawkę na widełki; postukać, stuknąć/stukać, uderzać, walić, zastukać w widełki
-
- Coś nagle zgrzytnęło w słuchawce i rozmowa została przerwana. Jakub na próżno próbował ponownie wykręcać numer. Stukał w widełki. Nic. Nie mógł nawet zadzwonić do biura napraw. Telefon wciąż pozostawał głuchy.
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996
- Najmocniej przepraszam za moje wcześniejsze zachowanie, kiedy pozwoliłem sobie rzucić słuchawkę na widełki.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009
[...] podszedł do stolika, na którym mieścił się telefon. Był to duży, staroświecki aparat z rączką jak przy młynku do kawy. Wacław zdjął słuchawkę z widełek, bawił się nią przez chwilę.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967
Lekarz z tikami przygląda mi się nieufnie i gdy zaczynam po raz drugi wykręcać numer, kładzie rękę na widełkach. - Dosyć - mówi - wystarczy! Proszę wracać na salę.
źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p2, p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. widełki
D. widełek
C. widełkom
B. widełki
N. widełkami
Ms. widełkach
W. widełki
-
Zob. widły