wspaniale

Nie pamiętał, czy kiedyś czuł się wspanialej, czy świat kiedykolwiek był piękniejszy, a warszawskie powietrze bardziej ożywcze, pachnące wilgocią i... fiołkami.

źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003

- Zachował się pan wspaniale - podkreślił jeszcze raz Kukieła.

źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S.A., 1997

[...] z lokami brunatnych włosów spadających na czoło i szyję, z małym, prostym nosem i brązową cerą naprawdę wyglądał wspaniale.

źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998

Gotowała wspaniale, wyniosła to z domu, gdzie dziedzina ta odgrywała decydującą rolę w kształtowaniu rodzinnych uczuć.

źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000

- Nie miewam kłopotów z pamięcią.
- Wspaniale. Odpowiedzi na pytania, które jesteś mi dłużny, nie sprawią ci zatem kłopotów również. Słucham zatem

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002