bajronicznie

rzadziej byronicznie

  • w sposób charakterystyczny dla twórczości Byrona
    • rzadziej byronicznie
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    literatura

  • Z bogatego zastępu bajronicznie nastrojonych dzieł poetyckich wymienimy jedno tylko, najważniejsze z uwagi na wpływ, wywarty na społeczeństwo: poemat Mickiewicza Konrad Wallenrod.

    źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 2008

    Kochał Ukrainę jak Mickiewicz Litwę, była nie tylko jego miejscem rodzinnym [...], ale też — mitem zakorzenionym w romantycznej apoteozie Kozaka. Właśnie ten mit — [...] — po pierwsze różnił go od wileńskiego konkurenta, po drugie korespondował z jego prywatnym zapotrzebowaniem na postać bajronicznie rozdartą, tajemniczą, o niepewnej tożsamości.

    źródło: Internet: philology.knu.ua

    Wiek oświecenia, choć postulował nie tylko racjonalizm, ale i empiryzm, nie wyciągnął w literaturze konsekwencji, jakie niosło poznanie zmysłowe; stało się to dopiero udziałem pierwszego okresu romantyzmu, [...] Pierwszą z owych konsekwencji była dążność do samopoznania skomplikowanej, pełnej sprzeczności psychiki człowieka, często bajronicznie skłóconego ze światem.

    źródło: Internet: eduteka.pl/

    Dlatego też zamieszkaną przez nich magiczną przestrzeń pogranicza jawy i snu, „nocy ciemnej”, historii i proroctwa, wypełniają zjawy, byronicznie nakreśleni alchemicy, czarnoksiężnicy, różokrzyżowcy czy mistycy uwikłani w granice ezoterycznego poznania

    źródło: NKJP: Internet

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy bajronicznie
  • Zob. bajroniczny

CHRONOLOGIZACJA:
1876, W. Okoński, "Nieśmiertelne dusze", books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 09.09.2017