-
2.
przestrzeń nad ziemią -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat -
hiperonimy: przestrzeń
-
- akcje, atak, bombardowanie, desant, uderzenia, wojna, zagrożenie; osłona, pomoc, ratownictwo, ratunek; zdjęcia z powietrza
- lot, strzał w powietrze
- ewolucje, pojedynki, ruch, starcia, walka, wojna; dominacja w powietrzu
- ciąć, przecinać, przeszyć powietrze
- atakować, uderzyć, zaatakować z powietrza
- podrywać się, ulecieć, unieść/unosić się, wzbić/wzbijać się, wzlecieć, wznieść/wznosić się; wysadzić/wysadzać coś, wysadzić/wysadzać się; oddać strzał, strzelić/strzelać, wystrzelić; rzucić coś, wyrzucić/wyrzucać coś w powietrze
- fruwać, koziołkować, krążyć, latać, lecieć, płynąć, poruszać się, przekoziołkować, przelecieć, szybować, wirować; znajdować się; eksplodować, machać czymś, rozlecieć się, walczyć, zderzyć się; świsnąć w powietrzu
-
Samolot wzbije się w powietrze dzięki czterem potężnym silnikom [...].
źródło: NKJP: Paweł Rożyński: Latające giganty, Dodatek do Gazety Wyborczej, 1998-05-08
Jaskółki przecinały powietrze i swym świergotem rozbudzały uśpione mury.
źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1996
Na początku alianci w odwecie za niemieckie bombardowania atakowali z powietrza klasyczne cele wojskowe, rafinerie, stocznie.
źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Bomby wolności, Polityka, 2003-04-12
Odbicie z progu miał bardzo dynamiczne, szybował w powietrzu bardzo wysoko i lądował tuż przed granicą 200 metrów, dokładnie 197,5 metra.
źródło: NKJP: Małysz dołożył Schmittowi, Dziennik Polski, 2001-03-05
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. powietrze
powietrza
D. powietrza
powietrzy
C. powietrzu
powietrzom
B. powietrze
powietrza
N. powietrzem
powietrzami
Ms. powietrzu
powietrzach
W. powietrze
powietrza
Inne uwagi
Zwykle lp
-
płn. psł. *povětrьje 'warunki atmosferyczne, stan pogody, powietrze'
Forma północnoprasłowiańska od wyrażenia przyimkowego *po větru 'na wietrze, według wiatru' z przyrostkiem *-ьje; zob. wiatr