figura

Funkcję wyodrębniająco-podkreślającą oraz konceptotwórczą tak w sferze językowej, jak i znaczeniowej pełnią w reklamie: kalambur, figura etymologiczna, gra słów (anakoluty fonetyczne).

źródło: NKJP: Ewa Szczęsna: Poetyka reklamy, 2001

Personifikacja pojęcia jako figura poetycka znana była zarówno starożytności, jak i wiekom średnim.

źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973

[...] skąd się wziął zwyczaj odliczania 100 dni nowego rządu (prezydenta, premiera). Słynne sto dni miał Napoleon, ale to paralela zbyt odległa, żeby dzisiaj móc z niej korzystać. Tak czy inaczej, figura werbalna jest zręczna [...].

źródło: NKJP: Dni mieszanych uczuć, Dziennik Polski, 1998-02-14

W szkicu Piosenki niewinności i doświadczenia interesuje mnie poetycko zapisana figura dyskursu (a meter making argument, jak ją określają anglosascy badacze), stanowiąca repetycję z pamięci gatunkowej wierszy-piosenek.

źródło: NKJP: Marek Zaleski: Formy pamięci, 1996

Ulubiona przez Gretkowską figura gry między dosłownością, z reguły szokującą, a symbolem często zawodzi, prowadząc do desemantyzacji symbolu.

źródło: NKJP: Alina Brodzka, Lidia Burska (red.): Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej, 1998