-
1.
książk. szczątki ludzkie lub zwierzęce -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć -
- prochy ludzkie
- prochy ofiar, poległych, pomordowanych, przodków, zmarłych; poety, pułkownika, wieszcza; Mikołajczyka, Paderewskiego, Słowackiego...
- urna, trumna z prochami
- pochówek, pogrzeb prochów
- prochy leżą, spoczęły gdzieś
- pochować; rozrzucić/rozrzucać, rozsypać/rozsypywać gdzieś; przenieść, przewieźć, kryć prochy;
- złożenie; sprowadzenie/sprowadzanie prochów
-
Wydaje się konieczne sprowadzenie prochów premiera Polski Walczącej i przywódcy chłopów do ojczyzny.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 22.06.1995
Urna z prochami Gustava Rytterberga stała pośrodku rotundy, na czarnym stoliku, przed ołtarzem ozdobionym kwiatami.
źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006
Na płycie, pod którą kryją się prochy bohaterów 1939 roku, znajdowały się 64 doniczki.
źródło: NKJP: K.Jakubowski: Epitafium dla strzelca Dzięcioła, Tygodnik Ciechanowski, 2005-02-05
Zarzucanie władzom miasta, że prowadzą interesy na prochach ofiar jest wielce niemoralne i krzywdzące dla obywateli Oświęcimia.
źródło: NKJP: (BK): Prawo do normalnego życia i rozwoju, Dziennik Polski, 2002-04-02
- Ja na twoim miejscu kupiłabym urnę i trzymałabym tam prochy psa na pamiątkę.
źródło: Internet: zapytaj.onet.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. prochy
D. prochów
C. prochom
B. prochy
N. prochami
Ms. prochach
W. prochy
-
+ prochy + (KOGO/CZEGO)+ prochy + (CZYJE) -
Zob. proch