zadusić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

rozmyślnie spowodować czyjąś śmierć, ściskając szyję lub zatykając mu nos i usta

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

	synonimy:	udusić zdusić
	hiperonimy:	zabić

	W mordowaniu wiejskim grunt jest nieoryginalny: alkohol, po którym wzbierają w człowieku stare i nowe żale. Wieś Gatne, Mieczysław O., lat 42, będąc pod wpływem, zadusił brata powrozem w kłótni o schedę po ojcu. źródło: NKJP: Edyta Gietka: Zbrodnia domowa, Polityka, 2007-10-06
	Tak było kilka dni temu, kiedy to lisy musiały wynosić się jak niepyszne z kurnika. Zdążyły zadusić dwie kury, ale żadnej nie zaniosły na wzgórze czaszek. Uciekły w popłochu, a padliną zajął się następnego dnia jastrząb. źródło: NKJP: Zygmunt Szych: Wzgórze czaszek, Gazeta Krakowska, 2001-07-28
	Jako doświadczony zabójca nie powinien mieć wszak problemu z wykorzystaniem zatrutego ostrza z rękawa mego śmiercionośnego kaftana, który mu na tę okoliczność wypożyczyłem. W najgorszym razie mógł także po prostu zadusić starkę swymi silnymi dłońmi. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
	Zdaniem wójta Starczy Wiesława Szymczyka – zaduszenie owiec w Łyścu nie było pierwszym przypadkiem zagryzienia zwierząt domowych w tej okolicy. Rok temu bezpańskie psy zadusiły trzy kozy należące do jednej z mieszkanek tej wsi. źródło: NKJP: Mariusz Pietrzyk: Psy zagryzły siedem owiec, Trybuna Śląska, 2004-04-27

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadusiłem +(e)m zadusił	zadusiłam +(e)m zadusiła	zadusiłom +(e)m zadusiło	zadusiliśmy +(e)śmy zadusili	zadusiłyśmy +(e)śmy zadusiły
2 os.	zadusiłeś +(e)ś zadusił	zadusiłaś +(e)ś zadusiła	zadusiłoś +(e)ś zadusiło	zadusiliście +(e)ście zadusili	zadusiłyście +(e)ście zadusiły
3 os.	zadusił	zadusiła	zadusiło	zadusili	zadusiły

bezosobnik: zaduszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaduśmy
2 os.	zaduś	zaduście

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadusiłbym bym zadusił	zadusiłabym bym zadusiła	zadusiłobym bym zadusiło	zadusilibyśmy byśmy zadusili	zadusiłybyśmy byśmy zadusiły
2 os.	zadusiłbyś byś zadusił	zadusiłabyś byś zadusiła	zadusiłobyś byś zadusiło	zadusilibyście byście zadusili	zadusiłybyście byście zadusiły
3 os.	zadusiłby by zadusił	zadusiłaby by zadusiła	zadusiłoby by zadusiło	zadusiliby by zadusili	zadusiłyby by zadusiły

bezosobnik: zaduszono by

bezokolicznik: zadusić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zadusiwszy

gerundium: zaduszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zaduszony

odpowiednik aspektowy: zaduszać

+

zadusić

+

KOGO/CO + (CZYM)

Zob. dusić