ruiny

  • pozostałości po zniszczonych budowlach
  • [ru-iny] lub  pot.  [rujiny]

  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    stan skupienia, trwałość materii


    CZŁOWIEK I TECHNIKA

    Budownictwo

    rodzaje budowli i ich cechy

    • antyczne, renesansowe, rzymskie, starożytne, średniowieczne, zabytkowe; malownicze ruiny
    • ruiny domu, klasztoru, pałacu, twierdzy, zamku; Berlina, (starożytnego) Rzymu, (powstańczej) Warszawy
    • ruiny po pożarze, po trzęsieniu ziemi, po wojnie
    • ruiny i chaszcze, ruiny i groby, ruiny i pogorzeliska, ruiny i zgliszcza
    • ruiny sterczą, wznoszą się
    • odkopać, odnaleźć, zwiedzać ruiny
  • Oprócz śladów grodziska zobaczyć można w Cedyni ruiny klasztoru cystersek i kościół z wieku XIII oraz. XIX-wieczny ratusz.

    źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987

    Trzy kolejne naloty bombowe na Belgrad zamieniły stolicę kraju w ruiny, grzebiąc pod gruzami około 20 tys. osób.

    źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła : Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997

    O czasach egipskiej dynastii i panujących po niej Rzymianach świadczą dziś rozrzucone na wzgórzu tuż nad portem malownicze ruiny dawnej metropolii.

    źródło: NKJP: Krzysztof Grzybowski:Wyspa, gdzie narodziła się Afrodyta, Życie Warszawy, 2002-02-20

    Wśród resztek zdziczałych sadów sterczą ruiny opuszczonych gospodarstw - między nimi jeszcze dziesięć zamieszkanych.

    źródło: NKJP: Piotr Głuchowski: Było letnisko, będzie wysypisko, Gazeta Wyborcza, 1996-02-05

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: p3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. ruiny
    D. ruin
    C. ruinom
    B. ruiny
    N. ruinami
    Ms. ruinach
    W. ruiny
  • bez ograniczeń + ruiny +
    CZEGO
  • fr. ruines

    niem. Ruinen

    z łac. ruīnae 'rozwaliny, gruzy budowli'

CHRONOLOGIZACJA:
SJPDun
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 18.07.2011