wymusić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że staje się konieczne wykonanie określonej czynności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Kraków otrzyma z budżetu państwa o 18,2 mln zł mniej niż obiecywano kilka miesięcy temu. Taka sytuacja wymusiła cięcia budżetowe. źródło: NKJP: Cięcia po zmniejszeniu, Dziennik Polski, 2002-05-24
	Produkcja w zakładzie zmalała o 40 proc. w porównaniu z rokiem ubiegłym, ponieważ brakuje rynków zbytu. Krytyczna sytuacja wymusiła zmniejszenie czasu pracy. źródło: NKJP: KRYZYS W „ELGO”, Głos Gostyniński, 1999
	W 13 min Dziuba po raz drugi faulował z tyłu gracza Cracovii, otrzymał żółtą, a w konsekwencji czerwoną kartkę. A więc goście do końca meczu musieli grać w dziesiątkę. Ta sytuacja wymusiła na nich określoną taktykę. źródło: NKJP: (AS): Szczęśliwy Bagnicki, Dziennik Polski, 2001-10-22
	Z powodu ubytków kadrowych do pierwszego zespołu trafili juniorzy. - Bez wątpienia sytuacja wymusiła takie działanie - stwierdził trener. źródło: NKJP: Po sezonie, Dziennik Polski, 2003-02-21

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wymusiłem +(e)m wymusił	wymusiłam +(e)m wymusiła	wymusiłom +(e)m wymusiło	wymusiliśmy +(e)śmy wymusili	wymusiłyśmy +(e)śmy wymusiły
2 os.	wymusiłeś +(e)ś wymusił	wymusiłaś +(e)ś wymusiła	wymusiłoś +(e)ś wymusiło	wymusiliście +(e)ście wymusili	wymusiłyście +(e)ście wymusiły
3 os.	wymusił	wymusiła	wymusiło	wymusili	wymusiły

bezosobnik: wymuszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wymuśmy
2 os.	wymuś	wymuście

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wymusiłbym bym wymusił	wymusiłabym bym wymusiła	wymusiłobym bym wymusiło	wymusilibyśmy byśmy wymusili	wymusiłybyśmy byśmy wymusiły
2 os.	wymusiłbyś byś wymusił	wymusiłabyś byś wymusiła	wymusiłobyś byś wymusiło	wymusilibyście byście wymusili	wymusiłybyście byście wymusiły
3 os.	wymusiłby by wymusił	wymusiłaby by wymusiła	wymusiłoby by wymusiło	wymusiliby by wymusili	wymusiłyby by wymusiły

bezosobnik: wymuszono by

bezokolicznik: wymusić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wymusiwszy

gerundium: wymuszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wymuszony

odpowiednik aspektowy: wymuszać

Rz_nieżywotny

+

wymusić

+

CO + (na KIM)

Od: musieć